Podkarpacie centralne i północne

Cerkiew wybudowano w 1865 roku w miejscu poprzedniej świątyni, zniszczonej na skutek pożaru. Wznieśli ją tzw. Zamieszańcy – ludność ruska wyznania greckokatolickiego. Na stoku, na kamiennym podmurowaniu wzniesiono niewielką świątynię jednoprzestrzenną, czyli bez tradycyjnego podziału na sanktuarium, nawę i babiniec. Budynek jest orientowany (część prezbiterialna zwrócona jest na wschód – kierunek, z którego ma nadejść Jezus Chrystus), konstrukcji zrębowej, z dwuspadowym dachem pokrytym gontem. Po wysiedleniu ludności miejscowej od 1945 roku obiekt pełnił funkcje kościoła rzymskokatolickiego. Dokonano wówczas przeróbek, usuwając między innymi część ikonostasu, poszerzono chór, na którym w 1956 roku zamontowano XVIII-wieczny prospekt organowy, jeden ze starszych barokowo-ludowych instrumentów w diecezji rzeszowskiej (część przeniesiono do nowego kościoła). W 1960 powstała nowa polichromia figuralna. W 1984 roku oddanodo dyspozycji wiernych nowy, murowany kościół parafialny – od tego czasu świątynia stoi nieużytkowana. To ciekawy i oryginalny przykład niewielkiego obiektu sakralnego, który wyróżnia się wśród okolicznych drewnianych budowli. W środku gromadzone są różne pozostałości kultury materialnej dawnych mieszkańców, jednak wnętrze nie jest udostępnione do zwiedzania.