Uzdrowisko Horyniec-Zdrój

Horyniec-Zdrój to miejscowość uzdrowiskowa położona w północno-wschodniej części województwa podkarpackiego, w odległości 20 km od Lubaczowa. Wieś mieści się w południowej części Roztocza, wśród niewysokich wzgórz i pełnych uroku rozległych lasów. Obszar ten objęto ochroną w postaci Południoworoztoczańskiego Parku Krajobrazowego. O jego niezwykłości świadczą: wielokulturowe dziedzictwo wykute w kamieniu, bogata przyroda i specyficzny mikroklimat. Nasłonecznienie i wiele pogodnych dni w roku wprost zachęcają do spędzenia tu urlopu, pracy nad własną formą i zadbania o zdrowie w którymś z lokalnych sanatoriów. Bogatą historię Horyńca, sięgającą XV wieku, urozmaicają legendy związane z królem Janem III Sobieskim i jego pobytami u wód, których tu dostatek, bowiem miejscowość leży w dolinie trzech potoków: Glinianiec, Radrużka i Słotwina. Niezwykle interesujące są okolice Horyńca-Zdroju. Można je zwiedzać pieszo lub na rowerze. Dotarcie do wielu ciekawych miejsc ułatwiają szlaki turystyczne. Turyści i kuracjusze najczęściej zmierzają do kaplicy leśnej w Nowinach Horynieckich – prowadzi tam zielony szlak pieszy oraz do cerkwi w Radrużu – tu kierują m.in. znaki Wschodniego Szlaku Rowerowego Green Velo. UzdrowiskoLecznicze właściwości tutejszych wód były znane od dawna. Miał z nich korzystać sam król Jan III Sobieski. Rozwój uzdrowiska nastąpił jednak dopiero pod koniec XIX wieku, kiedy Aleksander Poniński urządził pierwszy zakład kąpielowy. Ród Ponińskich, w rękach których dobra horynieckie pozostawały przez ponad sto lat, sprawił, że Horyniec stał się nie tylko popularnym zdrojem, ale i cenionym ośrodkiem kultury. Ponińscy jako mecenasi sztuki zapoczątkowali budowę Biblioteki Horynieckiej, w której zgromadzono bogaty księgozbiór. Byli także twórcami teatru dworskiego. Do rozwoju uzdrowiska przyczyniła się również budowa linii kolejowej z Jarosławia do Sokala. Ożywiła ona gospodarczo region, stała się jego oknem na świat, pozwalając na napływ kuracjuszy. Największy rozkwit nastąpił w okresie międzywojennym dzięki rodzinie Karłowskich, kontynuującej dzieło poprzedników. Horyniec zyskał wówczas nowe łazienki, kryty deptak, pijalnię wód mineralnych, korty tenisowe oraz piękny, przestronny park zdrojowy. Powstały wille i pensjonaty dla coraz liczniej przybywających gości sanatoryjnych, liczących na cudowne działanie wód siarczkowo-wodorowych, wodorowo-węglanowych i wapienno-sodowych oraz czarnego złota – borowiny najwyższej próby, której złoża znajdują się w pobliskiej Podemszczyźnie. Druga wojna światowa położyła kres działalności uzdrowiskowej, którą wznowiono dopiero w 1968 roku, otwierając w dawnym pałacu Ponińskich sanatorium Metalowiec (dziś Bajka). W kolejnych latach bazę uzdrowiskową sukcesywnie rozbudowywano, powstały: sanatorium Rolnik, zakład przyrodoleczniczy Uzdrowisko Horyniec oraz Wodny Świat – kryta pływalnia z jaskinią solną i strefą rekreacyjną.Status uzdrowiska Horyniec zyskał w 1976 roku. Na terenie miejscowości znajduje się 14 naturalnych źródeł wód mineralnych, z czego dwa najbardziej wydajne wykorzystuje się w lecznictwie. Produkuje się tu butelkowaną wodę Horyniankę. Cennym naturalnym surowcem jest borowina. Od lat wydobywa się ją w pobliżu Horyńca, z jednego z największych złóż torfowiskowych w Polsce. W uzdrowisku leczone są osoby ze schorzeniami: narządu ruchu, dermatologicznymi, kardiologicznymi, neurologicznymi oraz ginekologicznymi. W trzech horynieckich ośrodkach sanatoryjnych wykwalifikowany personel oferuje ponad 50 rodzajów zabiegów z zakresu: balneologii, peloidoterapii, fizykoterapii, kinezyterapii i masażu. Na szczególną uwagę zasługują kąpiele i zawijania borowinowe oraz kąpiele siarczkowo-siarkowodorowe, zbawienne zwłaszcza przy schorzeniach skórnych i reumatycznych. Całość leczenia uzupełnia krenoterapia, czyli kuracja pitna.