Jedyna na Podkarpaciu cerkiew wzniesiona w konstrukcji szachulcowej. Wybudowana została ze składek parafian przez Eustachego Seredyńskiego w 1925 roku, swoim stylem nawiązuje do świątyń Polski północnej i zachodniej. Zarówno przedsionek, jak i prezbiterium zamykają się trójbocznie, sanktuarium zaś poszerzono o boczne aneksy, tzw. pastoforia. Drewnianą słupową konstrukcję ścian wypełnia cegła połączona zaprawą wapienno-glinianą, otynkowana do poziomu połaci dachów. Łukowate okna nawy i okrągłe tamburu doskonale doświetlają puste dziś wnętrze, a ośmioboczna, spłaszczona kopuła dostojnie wieńczy całość. Świątynia doczekała się remontu. Obecnie nie jest użytkowana.