Dawna cerkiew greckokatolicka pw. Pokrow Przeświętej Bogarodzicy

Obecnie kościół rzymskokatolicki pw. Opieki Matki Bożej. Obiekt datowany jest na XVII wiek. Jest to świątynia orientowana, konstrukcji zrębowej, przebudowana (według niektórych wzniesiona od nowa) około 1841 roku. Ówczesny majster, cieśla Ioan Lisko, na jednej z belek w połowie nawy głównej wyrył swoje imię i datę. Z końcem XIX wieku dobudowano słupową wieżę nad babińcem i na nowo oszalowano całą świątynię. Dzisiaj tylko ona jest kryta gontem, dach nad nawą i prezbiterium zaś pokrywa blacha. Na dachu znajdują się wieżyczki z baniastymi kopułami, a na nich kute żelazne krzyże.Wnętrze obiektu zdobi figuralno-ornamentalna polichromia z 1898 roku autorstwa Pawła Bogdańskiego. Pochodził on ze znanej, osiadłej w Jaśliskach rodziny artystów cerkiewno-kościelnych, którzy od połowy XIX wieku przez około 100 lat wykonali setki ikonostasów, polichromii, pojedynczych ikon i obrazów w świątyniach w praktycznie całej Galicji. Polichromie w prezbiterium wykonał w latach 20. XX wieku ukraiński artysta Paweł Zaporowski. Warto zwrócić uwagę na sufit nawy przed sanktuarium – mamy tu przedstawienie Adoracji Krzyża Świętego. Widoczna po prawej stronie kobieca postać z aureolą to rzymska cesarzowa św. Helena. Trzyma w ręku gwoździe, gdyż tradycja przypisuje jej odnalezienie w Jerozolimie krzyża, na którym umarł Chrystus. Bonarowski krzyż ma ciekawą historię. Namalowany pierwotnie jako wschodni z dwoma ramionami u góry, po przejęciu przez katolików rzymskich został przemalowany na katolicki – z jednym ramieniem. Przy odnawianiu obiektu na początku XXI wieku przywrócono wersję pierwotną. Bonarówka, wieś zamieszkana przez Zamieszańców, zawsze cierpiała biedę, stąd wyposażenie świątyni było i nadal jest raczej ubogie. Zachowały się tu pozostałości ikonostasu: dwie nastawy z ikonami namiestnymi – głównymi z XIX wieku, kilka prazdników (ikony przedstawiające cerkiewne święta liturgiczne) oraz najcenniejsze ikony z XVII wieku. Unikatowym zabytkiem jest rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego z XVII wieku przechowywana w dobudówce za amboną. Na ścianach znajdują się stacje Drogi Krzyżowej z XIX wieku namalowane na blasze. Po wysiedleniu miejscowej ludności od końca lat