Letni pałac Lubomirskich

Wybudowany został na przełomie XVII i XVIII wieku w bezpośrednim sąsiedztwie zamku. Stanowił część większego kompleksu ogrodowo-wypoczynkowego. Na przestrzeni lat był wielokrotnie przebudowywany. Legenda głosi, że żona Hieronima Augustyna Lubomirskiego poprosiła męża o wybudowanie skromnej altanki do medytacji i lektury. Wielkość zamku, w którym mieszkali, nie sprzyjała bowiem takim doznaniom. Ów, chcąc podkreślić swoje uczucie do małżonki, polecił przebudować istniejący budynek na pałacyk. Nakazał także nadać mu kształt litery H, nawiązując tym samym do swojego imienia. Gdy i ten nie do końca odpowiadał potrzebom małżonki, zlecił budowę tzw. pawilonu chińskiego. Usytuowano go na wyspie znajdującej się na pobliskich stawach, a na okolicznych terenach urządzono ogród, oranżerię i zwierzyniec. Do dzisiaj z całego kompleksu w pierwotnym stanie dotrwał tylko pałacyk – wielokrotnie zmieniał on właścicieli i najemców, którzy nie zawsze dbali o jego stan. Od 2013 roku obiekt użytkowany jest przez Okręgową Izbę Lekarską. Istnieje ograniczona możliwość zwiedzania holu i klatki schodowej. W miejscu stawów powstała fontanna multimedialna – jedna z większych atrakcji miasta. Natomiast pozostałością po ogrodach jest wiekowy platan przy ul. Zamkowej oraz jedna z dwóch kordegard – obecnie zaadaptowana na lokal gastronomiczny. Pierwotny wygląd całego kompleksu oraz kunszt jego projektantów i architektów przypomina nam potężny mural na jednej z kamienic przy placu Farnym. Jest to wierna kopia papierowego planu Rzeszowa, wykonanego przez Karola Henryka Wiedemanna, nadwornego architekta Lubomirskich, w roku 1762.